Περιεχόμενα
 |
| Ανατολή στα Δικαστικά |
 |
| Στο φαράγγι της Οινόης |
 |
| Στο φαράγγι της Οινόης |
 |
| Στο Γραμματικό |
 | |||
| Χιόνι στην Παραλία Μαραθώνα |
 |
| Βιόλες στην παραλία Μαραθώνα (δε χρειάζεται να τις κόβετε όλες ή να τις πατάτε με το αυτοκίνητο σας...) |
 |
| Τα χελωνάκια στη Μπρέξιζα |
 |
| Παραλία Βαρνάβα |
Κατοπτεύοντας τον Μαραθώνα από το Αγρι(ε)λίκι
Κείμενο, φωτογραφίες, χάρτης : Φάνης Βορεινάκης
Ο Μαραθώνας και η ομώνυμη πεδιάδα του, περικλείονται από τρεις πλευρές με σειρά βουνών, προέκταση της Πεντέλης. Το πλέον χαρακτηριστικό από αυτά είναι το Αγρι(ε)λίκι, ένα έξαρμα 558 μ., βουνό ασβεστολιθικό, αλλά και με φλέβες πεντελικού μάρμαρου, εξαιτίας των οποίων βρίθει διάστικτο από παλαιά λατομεία. Η περισσότερο ενδιαφέρουσα ανάβαση πραγματοποιείται από το κέντρο υγείας Νέας Μάκρης, όμως το βουνό ανήκει στο δήμο Μαραθώνα. Από το κέντρο υγείας εισδύουμε στη χαράδρα που οδηγεί κατευθείαν στην πρώτη ανώνυμη κορυφή υψ. 517 μ. Όμως διαλέγουμε να κινηθούμε σκαρφαλώνοντας την αριστερή κόψη της χαράδρας, αφού η κίνηση μέσα σε αυτήν δυσχεραίνεται από τη βλάστηση, ενώ επί πλέον η ανάβαση της κόψης προσφέρει απεριόριστη θέα προς τον Μαραθώνα και ταυτόχρονα επιτρέπει και την εκ του σύνεγγυς επίσκεψη της αρχαίας οχύρωσης υψ. 200μ.
Πρόκειται για περίβολο 300 περίπου μέτρων αμυντηρίου τείχους αργών λίθων, αβέβαιης χρονολόγησης. Στο επίπεδο μέρος του περίκλειστου χώρου, παραμένει ημιτελές ένα εκκλησάκι, ενώ στην εξωτερική απότομη πλευρά της ακρόπολης προς το Μαραθώνα, υπάρχει τεχνητή ημιυπόγεια σήραγγα διπλής εξόδου, επιμελώς εξερευνημένης από τους αρχαιοκάπηλους.
Πριν από την κυρίως οχύρωση προηγούνται τα ίχνη ορισμένων κυκλικών ξερολιθιών, πιθανώς φυλακίων. Συνεχίζοντας την κοπιαστική ανάβαση της κόψης και αφού ανησυχήσαμε τις πέρδικες που συχνάζουν στην περιοχή, φθάνουμε στα υπολείμματα του βωμού του Ηρακλέους του Εμπυλίου; που αναφέρεται από τον Νέζη, τα οποία βρίσκονται ακριβώς στην κόψη, με εξαίσια θέα προς όλη τη περιοχή.
Σκεπτόμαστε ότι κάθε σώφρων στρατηγός τη παραμονή της μάχης, θα σκαρφάλωνε μέχρις εδώ, προκειμένου επισκοπώντας τις εχθρικές θέσεις να καταστρώσει τα πολεμικά σχέδιά του και ότι ο Μιλτιάδης ήταν όντως σώφρων ηγέτης. Στις υπώρειες του Αγρι(ε)λικιού, ήταν άλλωστε στρατοπεδευμένοι οι Μαραθωνομάχοι. Στο βάθος διακρίνεται η υδάτινη έκταση του κωπηλατοδρομίου των ολυμπιακών αγώνων, το οποίο τροφοδοτείται από τα νερά της Μακαρίας πηγής, ονομασίας οφειλόμενη στην ομόηχη κόρη του Ηρακλή, κωπηλατοδρόμιο που επί τέλους άνοιξε τις πύλες για τους πολίτες και το ακρωτήριο της Κυνόσουρας, όπου διαδραματίσθηκε η τελευταία φάση της μάχης του Μαραθώνα, με τoυς νικητές Αθηναίους να επιχειρούν την κατάληψη των περσικών πλοίων.
Φτάνουμε στην κορυφή με το τριγωνομετρικό της ΓΥΣ, απολαμβάνοντας την απεριόριστη θέα προς την Εύβοια, ενώ με προσοχή προσπαθούμε να διαβάσουμε τα αχνοδιακρινόμενα εγχάρακτα ονόματα στα βράχια, ελληνικά και αγγλικά, χρονολογίας 1918. Η υπόθεση εργασίας μας είναι, ότι εδώ υπήρχε σταθμός παρατήρησης γερμανικών υποβρυχίων, από το βρετανικό πολεμικό ναυτικό στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η περιοχή αποτελούσε ναυτικό διάδρομο πλοίων και επομένως προσήλκυε και τα καταδρομικα υποβρύχια. Όχι τυχαία στην περιοχή έξω από την Κέα, υπάρχει το ναυάγιο του Βρετανικού, αδελφού πλοίου του Τιτανικού, που τορπιλίσθηκε το 1916, αν και εκτελούσε καθήκοντα νοσοκομειακού σκάφους,
Θαυμάζουμε τη θέα της περιοχής με τη νότιο Εύβοια και την Όχη έναντι, κάτω στα πόδια μας είναι το μουσείο του Μαραθώνα, ο τύμβος των Πλαταιέων Μαραθωνομάχων και η γυναικεία μονή του Αγ. Γεωργίου, ενώ βορεινά λαμποκοπούν τα γιγαντιαία λατομεία μαρμάρου Διονύσου Πεντέλης. Λίγο κάτω από την κορυφή προς τη χαράδρα ανακαλύπτουμε ένα μικρό κάθετο άνοιγμα με στέψη από στοιβαγμένες πέτρες, αγνώστου χρησιμότητας.
Επιστρέφουμε πεζοπορώντας την επόμενη κορυφογραμμή της χαράδρας, στην αντίθετη κατεύθυνση, πορεία με ωραία θέα προς την κατάντη οχυρωμένη ακρόπολη και με προοπτική προς το παραθαλάσσιο κυκλικό ιερό των αιγυπτιακών θεοτήτων.
Διασχίζουμε το ακμαίο πευκόδασος, κάτι σαν ιαπωνικό τοπίο, που φέρει ακόμη εμφανή ίχνη παλαιότερης εκμετάλλευσης, κλείνοντας τη διαδρομή μας στο συνοικισμό της Νέας Μάκρης Ανατολή, αφού πραγματοποιήσαμε διάσχιση του Αγρι(ε)λικιού σε 5 ώρες.
Πηγές : -Νίκου Νέζη « τα βουνά της Αττικής »
